Όταν o Σανγκ
Κουάνγκ 神光 (Shén Guāng) άκουσε το τι έχει ειπωθεί για τον δάσκαλο του
Τσαν,
Ντα Μο 达
摩 (Dá Mó), πήρε ένα μαχαίρι και έκοψε τον αριστερό βραχίονα του και πήγε και
τον τοποθέτησε μπροστά του. Όταν το είδε αυτό ο δάσκαλος είπε στον Σανγκ Κουάνγκ:
"Στην αναζήτησή τους για το Δρόμο του Διαφωτισμού οι Βούδας και οι Μποντισάτβας δεν
σκέφτονται τα σώματά τους, ούτε καν τη ζωή τους. Από τη στιγμή που θυσιάζεις το
χέρι σου φαίνεσαι αποφασισμένος να ξεκινήσεις την αναζήτησή σου για το Διαφωτισμό
και έτσι πρέπει να γίνει".
Έτσι δέχτηκε τον Σανγκ Κουάνγκ για μαθητή του και τον
ονόμασε Χούι Κο 慧可 (Huì Kě).
Μια μέρα ο Χούι Κο του είπε, "Σε παρακαλώ δάσκαλε,
ησύχασε το νου μου."
Ο δάσκαλος απάντησε, "Δείξε μου το νου σου και θα τον
ησυχάσω". Ο Χούι Κο είπε, "Τον αναζητώ αλλά... δεν μπορώ να το βρω για να σας τον
δείξω."
Ο δάσκαλος απάντησε: "Αν μπορεί να υποδειχθεί, δεν είναι ο νους σου. Κοίτα
τώρα θα τον ησυχάσω...".
Στη συνέχεια, πρόσθεσε: "Τώρα είναι σε ησυχία, το
βλέπεις;"
Ο Χούι Κο είχε μια ξαφνική συνειδητοποίηση και είπε στον δάσκαλο, "Τώρα
βλέπω. Όλα τα πράγματα είναι τελικά ανούσια και ο τρόπος για να φωτιστεί κάποιος με
σοφία (Bodhi, Σανσκριτικά: बोधि), δεν είναι θέμα απόστασης (χρόνου, διαδικασίας).
Γι
'αυτό ο Μποντισάτβα δεν χρειάζεται χρόνο για να φτάσει στη θάλασσα της σοφίας και
οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να φτάσει στις όχθες της Νιρβάνα.
Ο δάσκαλος είπε: "Αυτό
είναι. Ακριβώς έτσι!".
Ο Χούι Κο τέλος ρώτησε: "Δάσκαλε, ο τρόπος της διδασκαλίας
σας..., καταγράφεται στις γραπτές λέξεις;".
Ο Ντα Μο απάντησε: "Ο τρόπος μου
διδάσκεται μέσα από το μυαλό, όχι μέσω του γραπτού λόγου."