"Σαολίν Σιδηρά Σκούπα", Τιέ Σάο Τζου 鐵掃帚 (Tiě Sào Zhǒu)

Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια Σαολίν του  Σι Ντε Τσιάν 释德虔, η σιδηρά σκούπα 鐵掃帚 (tiě sào zhǒu)  χρονολογείται από την δυναστεία Σουνγκ (960-1279) από έναν μοναχό που ονομάζεται Γιόου Φου Τσι 有福居 (Yǒu Fú Jū) όπου την καταγραφεί στο βιβλίο των όπλων Σαολίν με τίτλο Σαολίν Πινγκ Τσι Τσονγκ Που 少林兵器緫譜 (shào lín bīng qì cōng pǔ).

Αυτή η αρχική μορφή είχε μόνο 18 μετακινήσεις. Ο μυθικός «άγιος» Τζιναλούο Ουάνγκ 那罗殿 ανέπτυξε αυτήν την αρχική μορφή σε 24 κινήσεις κατά τη διάρκεια της δυναστείας Γιουάν (1279-1368).  Στη δυναστεία των Μινγκ (1368-1644), ένας άλλος μοναχός με το όνομα Ζου Τσιν 祖欽 (Zǔ qīn), επέκτεινε τη φόρμα σε 36 κινήσεις  Αργότερα κατά τη δυναστεία Τσινγκ (1644-1912),  ένας άλλος μοναχός ονομαζόμενος Τζι Τσινγκ 寂儆 (Jì jǐng) εξειδικεύτηκε αποκλειστικά στην σκούπα. Λέγεται ότι έζησε μέχρι τα 104 και είχε το παρατσούκλι «η διάσημη σκούπα της μακροζωίας» 掃帚壽星 (Sào zhǒu shòu xing)  - σύμφωνα με τον Ντε Τσιάν, η Σκούπα Σαολίν κοινοποιήθηκε στον κόσμο όταν ένας γέρος μοναχός άφησε το ναό και την δίδαξε σε λαϊκούς στην επαρχεία Σαν Ντουνγκ.

Οι τεχνικές συμπεριλαμβάνουν μεθόδους αντιπερισπασμού του αντιπάλου όπως το σήκωμα σκόνης για να τον μπερδέψουν ή μέσω των σκληρών βάτων που είναι φτιαγμένη η σκούπα, να πλήξουν τα ίδια τα μάτια του. Είναι μια καθαρά παραδοσιακή φόρμα με την ιδιαιτερότητα της, που ενώ δεν πρόκειται για ένα, αυτό καθαυτό όπλο, ωστόσο μέσω της τέχνης του Σαολίν Κουνγκ Φου γίνεται ένα πολύ αποτελεσματικό μέσο αυτοάμυνας. Οι κινήσεις έχουν ομοιότητα με αυτές του κονταριού  της λόγχης και της μεγάλης σπάθας.